İskitler'in Urartular ve Assurlularla İlişkileri

Altın kemer parçası, Ziwiye (Ghirshman 1954, Fig.43)

İskitler, Herodotos'un bildirdiğine göre, Kafkasları doğudan dolaşarak, Hazar Denizi kıyısını izlemişler, Derbent geçidini kullanarak, Kimmerler'in ardından Önasya'ya girmişlerdir. Bunlara ek olarak bir grup İskitli'nin Transkafkasya Dağları'nı geçerek Önasya'ya giriş yaptığı düşünülmektedir. Bu durum İskitler'in tek bir liderin yönetiminde, belli bir amaca yönelik düzenli askeri ordular şeklinde değil, klanlar ve boylar halinde, birbirlerinin ardısıra Önasya'ya girmiş olduklarını göstermektedir. Bu göçler sırasında İskitler güzergahları üzerinde bulunan ve Kuzeybatı İran'daki Urmiya Gölü civarına lokalize edilen Mannai'ye gelmişlerdir. Bu olay Herodotos'un eserinde İskitler'in Medya'ya girmiş oldukları şeklinde belirmektedir. İskit adı Önasya'da ilk kez Urartu kralı Argişti I'in yıllıklarında İşkigulu Ülkesi coğrafi terimiyle karşımıza çıkmaktadır. İşkigulu Ülkesi terimi büyük olasılıkla İskitler'in görülmeye başladığı Mannai topraklarını işaret etmektedir. Mannai toprakları Assur ile Urartu arasında politik bir sorun olmuş ve zaman zaman bu iki büyük devletten birine bağlanmıştır. Assur kralı Asarhaddon'un yıllıklarına göre, Asarhaddon İskit kralı İşpakai'yi İÖ 679 yılında Kuzeybatı İran'da mağlup etmiştir. Bu belgelerde ise, İskitler Assur yazılı kaynaklarında ilk kez belirmektedir. Bazı yazılı belgeler ise, Urartu ile İskitler arasında diplomatik gelişmeler olduğuna işaret etmektedir. Bu belgelerde, Urartu kralı Rusa II ile İşkigulu kralı Sagastara arasında bir antlaşma yapılmış ve İskitler'in Urartu topraklarını sorunsuz geçerek Mannai'ye yerleşmelerine izin verilmiştir. Anlaşıldığına göre, Urartu kralı Rusa II İskitler'le anlaşarak hem ülkesini istiladan kurtarmış, hem de kurduğu Mannai-İskit ittifakı ile Mannai toplumunu Assur egemenliğinden kurtarmayı amaçlamıştır. İskitler'in gelecekte Urartu Krallığı için önemli bir tehlike olabileceğini düşünen Rusa II söz konusu bu politik girişimlere ek olarak, özellikle İskitler'in yoğunlaştığı bölge olan Kuzeybatı İran'da savunmaya yönelik inşa faaliyetlerine girişmiştir. Örneğin, Bastam/Rusa-i URU.TUR İskitler'e karşı savunma amacıyla kurmuş kale tipi bir yerleşmedir. Urmiya Gölü civarında İÖ 7. yüzyılda inşa edilmiş olan Kale Siyah, Kız Kalesi, Danalu, Kaleoğlu ve Sangar gibi çok sayıda kale de bu inşa faaliyetinin bir devamı olarak değerlendirilmektedir. Kuzeybatı, Batı ve Kuzey İran'da bulunan Demir Çağı yerleşmelerinde ele geçmiş olan İskit tipi okuçları, İskitler'in söz konusu bu bölgelerde ne kadar etkili olduklarını açıkça ortaya koyan arkeolojik buluntulardır.

Gümüş tabak, Ziwiye (Ghirshman 1954, Fig.41)

Urartular'dan başka Önasya'daki diğer uluslarda İskitler'le ilişkilerini iyi tutmak istemişlerdir. Örneğin Mannai yöneticileri Assur İmparatorluğu'na karşı verdikleri savaşta İskitler'i yanlarına çekmek istemişlerdir. Ancak Mannai-İskit ittifakına karşın Mannai'nin büyük bölümü İÖ 673 yılında yeniden Assur İmparatorluğu'nun eline geçmiştir. Çünkü bereketli ovaları ve at kaynakları ile Mannai, Assur İmparatorluğu için son derece önemliydi.

Yazılı belgelerde yöredeki varlıkları bilinen İskitler'in bu dönemde Mannai'nin neresinde ikamet ettikleri konusunda çeşitli fikirler ileri sürülmüştür. Bazı araştırmacılar İskitler'in Mannai'nin sınırları içinde olan Urmiya Gölü'nün kuzey veya kuzeybatısında, bazı araştırmacılar ise güney ve güneydoğusunda yerleştiklerini ileri sürmektedirler. Bu dönem için Mannai'deki Sakız yöresinin İskitler'in siyasi yönetim merkezi olabileceği düşünülmektedir. Urmiya Gölü'nün güneyindeki Sakız kasabasının 49 km doğusunda yer alan Ziwiye'de gerçekleştirilen arkeolojik kazılar burasının büyük olasılıkla İskit kralının oturduğu ve çok güçlü bir şekilde tahkim edilmiş bir kale olduğuna işaret etmiştir. Sakız kasabasının yakınlarında ortaya çıkarılan bir İskit kralına ait mezarda ele geçmiş olan ve İÖ 6. yüzyıla tarihlendirilen zengin metal buluntular ile İskit tipi okuçları, İskitler'in Ziwiye yöresindeki varlıklarını güçlü bir şekilde desteklemektedir. Bunlara ek olarak yine Urmiya Gölü'nün yaklaşık 15 km güneyinde yer alan Hasanlu yerleşmesinde ortaya çıkarılmış bulunan bir insan ve 4 at iskeleti içeren bir mezar, İskit savaşçısı bezemeli tunç bir kap parçası, hayvan stili geleneğinde süslü kemikten 2 at koşum takımı parçası ile İskit tipi okuçları, ayrıca Nush-i Jan'da bulunmuş olan İskit tipi tunç okuçları ile kemikten bir at koşum takımı parçası, İskitler'in Mannai'deki güçlü varlıklarına bir kez daha işaret etmektedir. Mannai'nin müttefiki olan İskitler'in Assur topraklarına yaptıkları ve kayıtlara geçmiş ilk akın olasılıkla İÖ 676 (?) ya da 675 (?) yılının Mayıs-Haziran aylarında Kral Işpakai liderliğinde meydana gelmiştir. Assur kralı Asarhaddon'un yazıtına göre Van Gölü'nün güneyinde yer alan Hubuskia üzerinden gerçekleşen bu akın sırasında İskit ve Mannai kuvvetleri Asarhaddon tarafından mağlup edilmişlerdir. Bu savaş sonucunda İskit Ülkesi'nin kralı olarak Bartatua'nın adının geçmesi İşpakai'nin öldürüldüğünü düşündürmektedir. Gelişmelerden anlaşıldığına göre Bartatua Assur kralı Asarhaddon'un kızı Sern'a-etert ile evlenmek isteyecek kadar güçlü bir liderdi. Asarhaddon bu evliliği onaylamakla birlikte, Bartatua'ya güvenmediği için bu evliliğin Assur İmparatorluğu için yararlı olup olmayacağı konusunda şüpheler duymuştur. Bir fal metninde Kral Asarhaddon'un Tanrı Samas'a yönelttiği kehanet sorularında bu durum açıkça belli olmaktadır. Kral Asarhaddon bu politik evlilikle kurulan ilişkiler sayesinde Urartu, Mannai, Kimmer ve Medler'e karşı kuvvetli bir müttefik kazanmıştır. İskitler ve Assur arasında kurulan kan bağı temelindeki bu ittifak Assurbanipal döneminde (İÖ 668-627) de sürmüştür. Bu bağlamda İÖ 653-652'de Assur İmparatorluğu'nun Medler'e karşı kazandığı zaferde, İskitler Assur'a yardım etmiştir. İÖ 7. yüzyılın ortalarında Kral Bartatua'nın emri altında bulunan İskitler Önasya'da güçlerinin zirvesine ulaşmışlardır.

İskit savaşçısı betimlemeli tunç kap parçası, Hasanlu (Kurochkin 1982, Abb.2)

Bu arada Urartu kralı Rusa II, Urartu ile Assur arasındaki anlaşmazlık konusu olan Assur'un kuzeybatısındaki Supria bölgesine Kimmerler'le birlikte bir sefer düzenlemiştir. Bugünkü Diyarbakır'ın doğusuna lokalize edilen Supria bölgesi, Assur ve Urartu arasında tampon bir bölgeydi. Buna karşılık olarak Kral Asarhaddon da aynı bölgeye İÖ 673'de İskitler'le beraber bir sefer düzenlemiş ve büyük bir zafer kazanarak burayı bir Assur eyaleti haline getirmiştir.

Hayvan başı biçiminde kemikten at koşum takımı parçaları, Hasanlu (Ivantchik 2001, Abb.4/1-2)

İskit kralı Bartatua büyük olasılıkla İÖ 645 yılında ölmüş ve yerine oğlu Madyes geçmiştir. İÖ 7. yüzyılın ikinci yarısında gerek Bartatua gerekse Madyes döneminde İskitler'in gücünün büyük ölçüde Assur ile olan yakın işbirliğine dayandığı düşünülmektedir.

İÖ 627'de Assur kralı Assurbanipal'in ölümüyle aynı dönemde Önasya'nın yeni gücü olarak beliren Medler'in başına Kyaxares geçmiştir. Kral Kyaxares liderliğinde güçlenen Medler İÖ 617/616 yılında Assur egemenliğine karşı ayaklanmış ve Ninive'ye saldırmıştır. Ancak Madyes komutasındaki İskitler Kyaxares'in bu saldırısı karşısında Assur'a bir kez daha yardım etmişler ve Med saldırısı başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Madyes'in Assurlular'a yardımı nedeniyle saldırısı engellenen Med kralı Kyaxares bunun üzerine İskitler'le anlaşma yoluna gitmiştir. İskitler ve Medler'e Babil kralı Nabopolassar da katılmış, birleşen bu kuvvetler İÖ 612 yılında Assur başkenti Ninive'yi yakıp yıkmışlar ve Önasya'nın en büyük devletlerinden biri olan Assur İmparatorluğu'nu ortadan kaldırmışlardır. Ninive'nin fethinden hemen sonra İskitler Babil'le beraber Medler'e cephe alarak Kyaxares'e saldırmışlar ve Medler'in mağlubiyeti ile İskitler Önasya'ya egemen olmuşlardır.

İskit tipi tunç okuçları, Nush-i Jan (Ivantchik 2001, Abb.2/1-4)

Assur İmparatorluğu'nun yıkılışını Urartu Krallığı'nın yıkılışı izlemiştir. Urartu Krallığı'nın İskitler tarafından yıkıldığını ya da bunda İskitler'in önemli bir rolü olduğunu Urartu yerleşim merkezlerindeki İskit buluntuları açıkça göstermektedir. Örneğin, Erivan yakınlarında yer alan önemli bir Urartu yerleşmesi olan Karmir Blur/Teişebaini'nin, İskitler tarafından tahrip edilmiş olduğu burada ele geçmiş olan çok sayıdaki İskit tipinde okuçlarından anlaşılmaktadır.

Kemikten at koşum takımı parçası, Nush-i Jan (Ivantchik 2001, Abb.4/6)

Kaynak:
Doç. Dr. Şevket DÖNMEZ